chagrijnig
“Och meid, ik word de laatste tijd doodziek van die klante. Kerst of geen kerst, maakt geen moer uit. “
Ze slaat haar hand tegen haar voorhoofd en kijkt melodramatisch naar het plafond alsof ze de kerstklokken al hoort luiden.
” Goeiemorge of goeiemiddag kan er niet van af, ja en wat dat betreft ben ik een kreng hoor, maar als ik zo’n zeikerige arogante tronie zie zeg ik juist overdreven goedemorgeee, tot ziens en de hartelijke groete thuisss, maar god hoort me bromme."
Ze slaat haar hand tegen haar voorhoofd en kijkt melodramatisch naar het plafond alsof ze de kerstklokken al hoort luiden.
” Goeiemorge of goeiemiddag kan er niet van af, ja en wat dat betreft ben ik een kreng hoor, maar als ik zo’n zeikerige arogante tronie zie zeg ik juist overdreven goedemorgeee, tot ziens en de hartelijke groete thuisss, maar god hoort me bromme."
"Ik weet niet wat het is meid, maar vroeger kon je nog wel ’s een geintje met de mense make. Maar tegenwoordig kijke ze je an alsof ze water zien brande. ’t Wordt er toch allemaal niet leuker op. Crisis, an me hoela. Hoe meer de mense hebbe hoe inhaliger en chagrijniger ze worde. Vroeger hadde we met z’n alle niks, noppes, nada, maar de mense hielde mekaar op de been met humor en stonde voor mekaar klaar, we hadde tenslotte geen één van alle wat en wát we hadde deelde we met mekaar en dat was vooral de humor.
Bep slaakt een diepe zucht, “t lijkt wel of ze mekaar tegenwoordig het licht in de oge niet meer gunne. Ikke, ikke, ikke en de rest... nou ja.... zo’n mentaliteit weet je wel? Je vraagt je toch af waar ’t met kerst nou eigenlijk om draait. Nou niet om de medemenselijkheid dat kan ik je wel vertelle. Nee, hoe kenne we met ze alle zo snel en goedkoop mogelijk an zoveel mogelijk spulle komme en dan maakt het niet uit of we ondertusse een ander onderuit motte hale met een grote muil of ze het vel over de ore motte trekke. “
Bep slaakt een diepe zucht, “t lijkt wel of ze mekaar tegenwoordig het licht in de oge niet meer gunne. Ikke, ikke, ikke en de rest... nou ja.... zo’n mentaliteit weet je wel? Je vraagt je toch af waar ’t met kerst nou eigenlijk om draait. Nou niet om de medemenselijkheid dat kan ik je wel vertelle. Nee, hoe kenne we met ze alle zo snel en goedkoop mogelijk an zoveel mogelijk spulle komme en dan maakt het niet uit of we ondertusse een ander onderuit motte hale met een grote muil of ze het vel over de ore motte trekke. “
Bep schiet plots weer in het gareel, “Goedemiddag dame,” zegt ze vriendelijk tegen een hoogblonde dame bij wie de cosmetica met volle kracht heeft toegeslagen. De peroxide dame vertrekt geen spier en houd haar gezicht angstvallig in de plooi alsof ze bang is dat haar kunstig aangebrachte make-up het elk moment zou kunnen begeven. Hooghartig -zonder Bep en mij een blik waardig te gunnen- loopt de naar de eerste toiletdeur.
”Kijk , dat bedoel ik nou, wat een kapsones, en waarom? vraag ik mezelf dan af. Moet je maar ’s oplette, de mense worden er echt niet vrolijker op. Die mondhoeken zakken steeds verder, hoe meer ze hebben hoe chagrijniger ze worde.”
”Kijk , dat bedoel ik nou, wat een kapsones, en waarom? vraag ik mezelf dan af. Moet je maar ’s oplette, de mense worden er echt niet vrolijker op. Die mondhoeken zakken steeds verder, hoe meer ze hebben hoe chagrijniger ze worde.”
En ze mankere allemaal wel wat hé, dat is het enige waar ze nog over kenne beppe. klage, zeike, zieke, zeure. Het lijkt soms wel of ze tege mekaar op zitte te biede. De één heb dit en de ander heb dat. Daar wordt een mens toch niet vrolijk van. Nou meid, ik wil niet veel zegge, maar ik persoonlijk heb liever dat ze om me lache dan om me huile.
“Dank U dame, voor uw gulle bijdrage en nog een gezellige dag verder” zegt Bep overdreven vriendelijk als de hoogblonde pruik even later zonder iets te zeggen 50 eurocent op het schoteltje deponeert.
“Zou ze écht doofstom zijn?” vraagt Bep luid als ze de wandelende schoonheidssalon twijfelend nakijkt. Ik haal mijn schouders op en vraag Bep of ze nog plannen heeft voor de komende feestdagen.
“Dank U dame, voor uw gulle bijdrage en nog een gezellige dag verder” zegt Bep overdreven vriendelijk als de hoogblonde pruik even later zonder iets te zeggen 50 eurocent op het schoteltje deponeert.
“Zou ze écht doofstom zijn?” vraagt Bep luid als ze de wandelende schoonheidssalon twijfelend nakijkt. Ik haal mijn schouders op en vraag Bep of ze nog plannen heeft voor de komende feestdagen.
“Nou ik weet ’t nog niet” zegt Bep terwijl ze haar mondhoeken laat zakken.
"Ik heb de laatste tijd zo’n last van ............. heb je nog effe?"
"Ik heb de laatste tijd zo’n last van ............. heb je nog effe?"
© Copyright Ingrid Punt december 2011
