Slipgevaar
Zodra ik Bep in de toiletruimte zie zitten schrik ik me een ongeluk. Bep's arm hangt in een mitella, haar rechteroog is blauwer dan blauw en haar wenkbrauw is afgeplakt met een gigantische pleister.
Ze ziet mijn geschrokken blik, 'nee meid, ik ben Badr Hari niet tegen gekomen en ik heb ook niet onder de bus gelegen. Nee, dit geintje heb ik te danken aan Corrie, me zus uit Groningen. Die logeerde een weekendje bij me. Altijd lache met Cor, ze schut de moppe zo uit d'r mouw hé. Alleen liep 't nou een beetje anders.
'Ik moet eerlijk zeggen Bep, dat blauw past wel mooi bij je blouse.'
Bep schiet in de lach maar begint meteen te kreunen.
'Oh meid, maak me nou niet aan 't lache, ik heb ook een gekneusde rib.'
'Moet je dan niet lekker thuis in bed blijven tot het wat beter met je gaat?'
'Ben je gek mop, de meeste mense gaan dood in bed.
Of ik nou hier pijn heb of thuis, 't gaat wel weer over voor ik een jongetje ben.'
'Ik dacht gezond bezig te zijn. Maar ja, zoals gewoonlijk gooit me leipe zuster weer roet in 't ete... ach, dat schaap. Ze voelt d'r eige al zo schuldig en eigenlijk kon ze d'r niks an doen. Een zwakke maag hé, heb ze van moeder mee gekregen."
'Kijk, 't zit zo. Je weet, ik wil honderd worde, zolang ik tenminste goed bij de tijd blijf. Maar alles wat goed voor je gezondheid is, is haast niet meer te betale. De ziektekoste rijze de pan uit. Dus ik ben tegewoordig an het doe het zelve geslage. Dede ze vroeger ook, niks mis mee. Nu hoorde ik een paar weke gelede dat het gezond is om elke dag je bakkes met olie te spoele. Dat schijnt alle vieze en foute bacterië uit je lijf te trekke. Soja, zonnebloem, olijf, of kokosolie, noem maar op 't maakt niet uit. Zolang 't maar koud geperst is en Biologisch.
Ik ben niet zo een macro-idioot maar baat 't niet, dan schaad het niet. Dus ik voor de verandering naar de reformwinkel. Kokoskoekies vind ik ook lekker dus ik wilde kokos en daar krijg je ook nog 's witte tande van. Niet dat ik dat nodig heb met me kunstklapper, maar bij zonnebloem mot ik zo an een frituurpan denke.'
'D'r stonde potte met witte pasta maar volgens 't kaartje was het kokosolie. Terwijl ik met die pot in me hande sta, zie ik al zo'n macrobiotische tuinkabouter naar me kijke. Dus ik vraag aan hem, zeg schat, is dat nou echt wel olie, 't lijkt wel pasta. Nou volgens Paulus was het toch echt olie én koudgeperst. Bij de kassa schrok ik me kapot van de prijs, en voor die prijs wil ik ook wel een tassie. Dus ik vraag een plastic tassie an die geitewolle sok.
Of ik wel 's van de plasticsoep had gehoord?
Nee hoor mop, ik hou het wel bij een koppie snert.
Nou, as blikke konde dooie had ik hier nu niet meer gezete.
De volgende ochtend meteen maar een volle eetlepel van die smurrie genome. Het beste tijdstip was op een ochtendmuil. 't Most twintig minute trekke en ik mot je eerlijk zegge, de smaak viel reuze mee. Maar die bende gaat smelte en na tien minute had ik al het gevoel dat het me neus en me ore uitkwam. De volgende dag opnieuw geprobeerd, maar dan met een theelepeltje. Dat was goed te doen.
Afijn, dit weekend kwam Corrie logeren en die hoorde dat allemaal an. Dat leek haar ook wel wat. Ik zeg nog, Cor, doe dat nou niet met jouw zwakke maag meid. Maar eigewijs als de pest hé. Ik sta in de badkamer en ik hoor d'r toch een partij kokhalze, niet te filme en toen een hoop gevloek. Dus ik kom de badkamer uit om te kijke wat 'r loos is en ik maak me toch een smakkerd, ik glij zo de gang door. Nou en ik heb een lange gang hoor. Met me kop tege de deurpost en die gaf natuurlijk niet mee. Had ze die olie niet binne kenne houwe. Me laminaat lag vol met die troep, spekglad. Zate we 's avonds laat nog bij de eerste hulp.
'Afijn, dit is het resultaat."
Bep haalt haar schouders op. 'Ik vind 't lullig voor me zuster. Die voelde d'r eige zo schuldig. Ik zeg nog, meid dat had mij toch ook kenne gebeuren... tenminste als ik die zwakke maag van moeder had meegekregen. Ik ben ook maar meteen met die rotzooi gestopt want -baat het niet dan schaad 't niet- gaat mooi niet altijd op."
Ze kijkt me ineens vragend aan ...
'Ik heb nog een halve pot over, is 't niks voor jou? je schijnt 't ook gewoon op brood te kenne smere.'
Dan begint ze plotseling met een van pijn vertrokken gezicht te lachen tot de tranen over haar wangen lopen. 'Auw, auw ... en anders smeer je 't in je haar ... krijg je krullen!'
© Ingrid Punt februari 2014
