Ave Maria

Ave Maria

"Hoi Bep, lekker weekend gehad?"

"Heerlijk mop. Trees - me zus - en ik pakke regelmatig de trein naar Den Bosch. Daar hebbe ze nog 't bourgondische waar wij zo dol op zijn. Ze benne daar heel anders as hier. Gemoedelijker zeg maar. 

Lekker, een bakkie koffie met een Bossche bol van Jan de Groot. Een beetje slentere over de markt en langs de winkeltjes. Dan neme we ergens een hart-versterkertje en daarna gaan we ook altijd nog effies naar de St.Jan. 

In de Mariakapel branden we dan altijd een kaarsie voor onze dooie." 

"Dat klinkt gezellig Bep, maar ben jij katholiek dan?" 

"Nee, dat niet, maar meer dan een kaarsie branden ken je niet doen voor een overledene, niet dan?"

Daar kan ik me wel in vinden, dus ik knik begrijpend.

"Maar het worden er steeds meer. Vroeger kon ik met een euro'tje toe. Maar tegenwoordig spaar ik van te vore al me kleine geld op. Ach, het heeft ook wel weer wat moois, al die lichies. 

Afijn, 't was stervensdruk in de kapel, de bankies zaten afgelaaie. D'r stond een vent voor die bankies het Ave Maria te zingen. Ik fluister nog tege Trees, leuk ... een optrede, we vallen met onze neus in de boter. 

Maar die vent ging steeds harder zinge... en vals, 't was niet om an te hore. Ik zie sommige oudjes al angstig kijke. Wat blijkt, die vent was zo gek as een deur.

Eerst hield de koster hem nog krampachtig in de gaten, maar wilde duidelijk geen poespas make. Maar bij de zoveelste uithaal, greep ie 'm toch bij ze rugtas. Nou is een rugtas tegenwoordig sowieso al een beetje eng, dus ik rook hommeles. Maar nep Pavarotti ging ijzerenheinig door met zingen.

Trees lag in een appelflauwte van 't lachen. Nou dat viel natuurlijk helemaal verkeerd bij de kerkgangers. As blikke konde dooie, had ik voor haar ook een kaarsie kenne brande. 

Echt, met twee man sterk hebbe ze geprobeerd om die kerel naar buiten te werke. Maar hij wist ze eige steeds los te rukke. Hij was al in Kerst sferen, zeg maar, want ineens was er een kindeke geboren op aard. Tenminste, dat zong ie. En hard ... en vals!

De koster vond het welletjes. Probeerde hij het eerst nog met zachte hand, nou dreigde hij met de arm der wet. Nou, dat maakte écht

geen indruk op die valse sopraan. Die huppelde - luid zingend - de hele kerk door met ze rugtassie en die twee zieleherders achter 'm an. 

Hallelujhaaa, riep ie steeds as ze 'm bijna te grazen hadden. Trees kwam niet meer bij. Die zakte zowat door d'r hoeven voor het altaar. Tranen met tuiten van 't lachen. Dus die heb ik maar snel naar buiten getrokke, voordat ze gelyncht werd door die heilige boontjes. 

"Hoe is het afgelopen Bep?"

"Geen idee meid, misschien is ie nog steeds an 't zinge. Onze lieve heer heb vreemde kostgangers, niet dan? Maar 't blijve kindere gods, ja toch?

Den Bosch. Ja hoor, we komme d'r wat graag ... ze benne daar heel anders as hier he ...  gemoedelijker zeg maar."

Puntje april 2016

Builenpest

Builenpest

'Zit je d'r nou nog schat?' 

Bep zet verbaast haar mop en emmer weg.

'Ja wat dacht je Bep, ik wil natuurlijk wel de rest van je verhaal horen. 

Hier, kom even lekker zitten, ik heb een kop koffie voor ons gehaald.

Je was gestoken?' 

Ze ploft tegenover me op haar stoel en neemt voorzichtig een slok van haar dampende koffie. 

'Gestoke ja, door zo'n Griekse mug. Misschien had ie wel dat enge zikavirus bij 'm. Nog een mazzel dat ik niet zwanger was.'

Ze begint met lange uithalen te schateren en slaat zichzelf hard op haar gammele knieën. Ik probeer me een zwangere Bep voor de geest te halen en schiet ook in de lach. Bep trekt een tissue uit haar schortzak en snuit luidruchtig haar neus. 

'Écht, wat een bult. Me linkerarm begon me toch op te zwelle ... 't leek wel een olifanteslurfie. Als die bult op me rug had gezete had ik voor quasimodo door kenne gaan. De builenpest was er niks bij.' 

'Afijn, wij -Wies en ik - naar de apotheek. Achter een antieke balie stond een klein, oud, donker mannetje in een witte jas. Nou ja ... die jas was ooit wit geweest en een gore klauwe dat ie had. Met van die zwarte rouwrandjes onder ze nagels. Hij leek meer op een mijnwerker dan op een Apotheker. Yasses zei die... ja jasses, dat vond ik dus ook. Maar dat is Grieks voor gegroet - ja, ik ben op cursus geweest.

Eigenlijk wilde ik al weer rechtsomkeert make, maar hij keek zo bedenkelijk naar me slurfie. 

Na wat Griekse oh's en ah's, schoot dat smoezelige wijsvingertje ineens omhoog. Eureka, d'r gaat 'm een lampie brande zei ik nog tege Wies. Afijn, hij liep naar achtere. Het duurde eff en an de geluide te hore was ie flink an 't verbouwe. Ik verwachte op ze minst dat ie terug zou komme met een hakmes of een kettingzaag. Maar wat denk je ... komt ie aanzette met een armzalig tubetje zalluf. 

'Three times a day!' zei die in ze beste Engels. Yasses zei die weer.

Ja, wrijf 't maar in zei Wies nog.'

"Hallo dame, dat is de here ... U mot de linkerdeur hebbe!"

Ja, Bep houdt haar klandizie goed in de gaten.  

'Goed, waar was ik gebleve?'

Ze strijkt een weerbarstige grijze lok achter haar oor en kijkt even afwezig.

'O ja ... eerlijk is eerlijk, dat zallufie heb goed geholpe. Binne twee dage had ik me arm weer terug. Je kan van die Griekse gaste zegge wat je wil, maar ze hebbe verstand van enge bulte en ze neme de tijd voor je. 

Stel je voor dat die zalluf niet had geholpe, dan liep ik nog steeds met die olifanteslurf. Had ik toch mooi al me linkermouwe uit me mooie dure ponnetjes motte knippe.' 

Ze tikt haar koffiekopje tegen de mijne en geeft me een vette knipoog ...

 'Jamas!' 

Puntje februari 2016

Kries

Kries

'Wat heb je een lekker kleurtje Bep, op vakantie geweest?'

'Kries,' glimlacht Bep.

'Kries?'

'Ja, kries ... Griekenland ... ken jij geen Engels?' 

'Oh Greece,  ja natuurlijk,' schiet ik in de lach, 'hoe heb je het gehad?'

'O heerlijk schat, ik was met Wies -een vriendin van sjoele- lekker gegete, lekker gedronke, mooie dinge gezien. En we hadde een auto gehuurd, dus we zijn overal geweest.

Maar ik ben me daar toch een paar keer op me muil gegaan!'

'O jee, hoe krijg je dat nu weer voor elkaar?' 

'Bergachtig, gladde stoeptegeltjes, slippertjes, gammele knieë je kent het wel. 

Één keer bijna zo het ravijn in.'

'Nee toch?!'

'Ja, toch! We stonde bove op een berg van het uitzicht te geniete en ik zou nog effe snel een foto make. Wies zat al achter het stuur. Nou daar ging ik, vol op me knieën. Ik keek zo de diepte in. Wies had het niet eens in de gate, die had de motor al gestart. Nou, 't was echt kantje boord. 

'Waar blijf je nou?' vraagt ze nog, terwijl ik op 't randje van de dood balanceerde met me geschaafde, knieë. 

Meid ... ik zag zo me leve an me voorbij schiete.

'Dat is schrikken Bep.' zeg ik meelevend.

'Ja, zeg dat wel en een keertje op een terras. Iemand had ze drankie gemorst en bingo, daar ging Bep weer. Ik kon me nog net an de takke van een vijgeboom vastgrijpe. Daar lag ik met me hande vol vijge. Komt die eigenaar met een hoop poeha op me af lope. Ze vijgeboom naar de ratsmodee, tenminste dat maakte ik d'r uit op. Dus ik zeg in me beste Grieks; ach man, 't zijn maar vijge, voor hetzelfde geld had jij daar gestaan en wie weet waar ik me dan an vast had motte grijpe. Maar hij begreep me niet.'

'Spreek jij Grieks Bep?' vraag ik verbaast. 

'Wat heet, ik heb een paar proeflesse in het buurthuis gevolgd.

Maar 't was mooi voor niks, al die serveersters daar kwame uit 't oostblok, dus die verstonde d'r geen moer van.

Zitte we op een terras met een lekkere Griekse koffie. Wies luste d'r wel wat lekkers bij, dus ik zeg weer in me beste Grieks tege dat serveerstertje;

'Doe ons maar een lekkere baklava.'

'Baklava?' nee daar had ze nog nooit van gehoord. Ze had wel black thea. Ik zeg; ja, en ik heb een kunstknie. 

Dus het werdt een gewone appelpunt. Ach, ook lekker. Maar daar ga je niet voor naar Kries.'

'O, en ik ben helemaal lek gestoke.

Maar dat vertel ik je de volgende keer wel want ik mot nou effe de wc-vloertjes uit soppe. Kalimera!'

En weg is ze ... 

Puntje januari 2016 

Travo

Travo

'Hé, wat heb ik jou een tijd niet gezien ... gaat het goed met je mop?'

'Met slechte mensen gaat het toch altijd goed Bep? ' lach ik. 'Maar de laatste tijd heb ik het een beetje druk gehad.'

'Rustig aan hè wijffie, het leve is ... '

'Mogge Bep.'

Ons gesprek word onderbroken door een man met een -zo te zien- zware weekendtas over zijn schouder.

'Hé Bar, ook weer 's in de buurt? Neem het invalide toilet maar, dan heb je wat meer ruimte.'

'Waar waren we gebleve?' vraagt Bep afwezig. 

'O ja, het leven is net zo druk as dat je het zelluf maakt.'

We beppen nog even door tot de deur van het invalidentoilet open zwaait. Voor ons staat een prachtige vrouw.

'Zo Bar, weer gelukt? je ziet er weer uit om door een ringetje te hale meid. 
Geef die tas maar hier schat, die zet ik zolang voor je in de kast. 

Tot straks!'

'Je mond staat open mop, zo vang je vliege.' zegt Bep als de vrouw de toiletruimte verlaten heeft.

'Sorry Bep, ik ... maar daar ging toch ...'

'Een man naar binnen? Jazeker, dat is Barry. Tenminste voordat hij zich heeft omgekleed. 

Daarna is het Barbara, voor het gemak noem ik hem Bar, want bar is 't en bar blijft 't.'

Ik kijk Bep niet begrijpend aan.

'Ach, jou kan ik het wel vertelle, jij ouwehoert 't niet verder. Bar gaat graag winkele in vrouweklere. Ze vrouw weet van niks. Hij kleed ze eige hier om, en waarom niet? Hij kan d'r niks an doen. Het is een gewoon een drang die die niet ken weerstaan. En ach, hij doet er geen mens kwaad mee. Maar ik heb wel gezegd dat ie 't gewoon tege ze vrouw mot zegge. Want dit is toch een beetje ... Uhhh, nou ja, van dat stiekeme gedoe wordt geen mens gelukkig toch?' 

Ik kan niet anders dan Bep gelijk geven.

'Zou zijn vrouw dat dan niet allang door hebben Bep? Zoiets moet je toch merken?' 

'Tja meid, dat denk ik dus ook. As ze een nieuwe jurk an hebt kijkt ie d'r toch heel anders tegen an? Ja toch, niet dan? As die vrouw nou écht van hem houdt hè, dan neemt ze dat toch op de koop toe? Hij heb ze eige toch ook niet gemaakt. Zou jij d'r moeite mee hebben?"

"Geen idee Bep, ik heb er nooit zo over nagedacht. Je houdt inderdaad van de persoon, maar het lijkt me toch wel even slikken."

'Mij zou 't niet uitmake, 't is toch ook oneerlijk verdeeld? Wij vrouwe kenne een lange broek of platte schoene an. We kenne een kort koppie late knippe. Maar een vent met rok, hakke en lange hare vinde we gek. Nou, ik heb liever een verzorgde vrouw naast me dan een slonzige vent. En zolang alles d'r nog op en an zit, zie ik het probleem niet. Geen gezeik as je een keer een nieuwe rok of schoene koopt. Je bent helemaal spekkoper as je toevallig dezelfde maat heb.

Kijk meid, je kan het leve net zo moeilijk of makkelijk make as je zelf wil. Je mot 't geluk soms een beetje afdwinge. Leve en late leve, daar gaat het om in 't leve.

Puntje februari 2015

Lift

"Hoi moppie, ik heb je toch wel 's verteld dat ik elke week ga sjoele hé? Nou en daar pak ik dan altijd de lift. Het zijn maar twee verdiepinge, maar toch, vanwege me rotte knieën, nou ja, afijn.

Afgelope week  stap ik same met Annie en Trees - die sjoele ook- diezelfde lift in. De eerste verdieping, nog niks an de hand. Maar tusse de eerste en de tweede zei die, doe het zelluf. Hij stierf in schoonheid zeg maar. Eerst stonde we mekaar nog een beetje onnozel an te kijke en Annie begon een beetje zenuwachtig te giechele.

Maar toen we besefte dat er geen beweging meer in zat, krege we toch wel de rotzenuwe. Ik geef een hengst op de alarmknop, maar lou loene. Effe gewacht, maar niks.

Nou meide, dat wordt een nachie overblijve zeg ik nog droog. An kon d'r wel om lache, maar Trees werd steeds stiller. Dus ik maak nog een geintje. Ken jij lang je adem in houwe Trees? want de zuurstof raakt strakkies op.

Ze trok spierwit weg. Ik ben een beetje claustrofobisch, zegt de schlemiel.
Ach kind, ken je dat ook schrijve? vraag ik nog. Tja, een geintje mot kenne toch?Maar ik kijk nog 's naar dat smoel en 't was menens. 't Zweet parelde op d'r voorhoofd.
Kind, denk an je hart, zeg ik nog.

Nou dat had ik beter niet kenne zegge. Kompleet in paniek. Ze was d'r hart medicijne vergete.

Annie kreeg een lachstuip, helemaal hysterisch. Nou zie je wel 's in films dat je ze dan een harde klap in hun gezicht mot geve. Maar ik had me ring van tante Jans om -een errufstuk- en daar zit een knoepert van een zirkonia in. Een diamant kon die ouwe niet betale. Afijn, als ik d'r daar een hengst mee had verkocht, was het een bloedbad geworden.

Dus ik hield me eige in. En of de duvel d'r mee speelt, ik krijg me toch ineens een hoge nood. Altijd as ik niet kan, dan mot ik. En as klap op de vuurpijl kreeg ik ter plekke een visioen dat ik Trees an het reanimere was. Dus ik had d'r genoeg van. Met An d'r mobieltje heb ik 112 gebelt. 

Wil u de politie, ambulance of brandweer? vraagt dat mens.

Nou, d'r is geen moord gepleegd - nog niet - dus doe maar de brandweer. 

Annie heb wat met uniforme, dus die trok meteen d'r rok een stukkie omhoog. Of die spuitgaste op haar ouwe knokige knietjes zitte te wachte. Afijn, effe later werde we eindelijk één voor één door die knape uit de lift geheze. Annie ging nogal moeizaam vanwege d'r omhoog gekrope rok en d'r stomme gegiechel. Bijna had ik d'r alsnog een hijs voor d'r treiter verkocht. En eenmaal buite had Trees me toch ineens weer een praatjes. Een zwak hart, maar nie heus!"

"Maar gelukkig is het goed afgelopen

hé Bep?" 

"Zeker mop, maar mij krijge ze met geen tien paarde meer in die lift, laat staan met twee van die vervelende ouwe wijven!" 

Puntje februari 2015

Malle eppies

Malle eppies

'Hallo Bep'
Bep is druk in de weer met een mobieltje en lijkt me niet op te merken.
'Hallo Bep' zeg ik nog iets harder.

'O, hallo schat, sorry maar ik was effe druk met me telefoon.
Mooi ding hé? Hij was eerst van me nichie maar ze kocht een nieuwe en toen mocht ik deze van haar hebbe. Nou had ik natuurlijk wel een mobieltje, maar daar kon ik alleen maar mee belle.
Maar met die nieuwe dinge ken je alles hé.
Eerst wilde ik d'r niet an, maar nou zou ik hem toch niet meer wille misse.'

Bep glundert, ze is duidelijk in haar nopjes met haar nieuwe aanwinst.
'En d'r zitte allemaal eppies in.'
'Eppies?'
'Ja, eppies, ook spelletjeseppies. Kijk dan, ken je dit spelletje? Ik ben d'r helemaal verslaafd an.'
'Candy Crush, god bewaar me, nee daar ben ik mee gestopt Bep, valt geen eer aan te behalen.'
'En whatsupp heb ik ook.'
'Whatsupp? ...... 'oh, whatsapp.'
'Ja, dat zeg ik, kijk mop, je kan er ook mee goochele.
D'r zit een complete encyclopie in, dat ze dat allemaal in zo een klein telefoontje kenne proppe he?'

Bep kijk me doordringend aan, dan schieten haar wenkbrauwen plotseling vragend omhoog.
'Wat zou jij nou 's graag wille wete?'
'Uh, nou daar overal je me een beetje mee Bep.'
'Overval ...  kijk ik goochel overval en mot jij 's kijke wat ik an informatie krijg.
Het laatste nieuws, compleet met plaatjes. Dat is toch niet te bevatte?
Dat had ik as kind nooit durve drome.
Kijk en dan heb ik ook nog een eppie die me waarschuwt dat ik mot drinke.
Ja water hé, want dat schijn ik dus veel te weinig tot me te neme.
En een eppie van het openbaar vervoer, nou dat is zeker nooit weg.

Ik heb zelfs zo een mal eppie die me verteld waar ik een openbaar toilet kan vinde.'
Bep knikt zelfvoldaan en geeft me een vette knipoog. ' Mijn toilette staan d'r ook bij.'
En ik heb ook nog een mal fotoeppie, die is leuk. Daar kan ik foto's mee versiere.
Kom op,  lach 's effe naar tante Bep ...'

'Nee Bep, alsjeblieft, ik ben niet echt fotogeniek. Op foto's sta ik altijd als een grazende koe, of als een grijnzende trol.'
'Kom op, niet zo kinderachtig. Kijk 's  naar 't vogeltje, see tjiessss!!!'
Voor ik er op bedacht ben neemt Bep een foto.
'Zo, effies kijke of ie gelukt is.'
Mijn gevoel van eigenwaarde bereikt een dieptepunt als Bep zegt, 'verrek mop, je hebt helemaal gelijk, dat ziet er echt niet uit. Zal ik 's effe kijke of ik d'r nog wat moois van ken make met mijn malle eppie?'
'Maak jij d'r maar iets moois van Bep,' zucht ik als ik met mijn staart tussen de benen wil afdruipen naar het vrijgekomen toilet.

Maar mijn gekrenkte trots moet nog even geduld hebben. Bep trekt me aan mijn mouw terug.
'O schat, wacht effe,'
'Zou jij effe mijn nichie voor me kenne belle.'
Ik kijk Bep niet begrijpend aan als ze mij haar mobiel in mijn handen duwt.

'Tja, al die eppies op je mobiel zijn natuurlijk hartstikke leuk, maar ik heb geen idee hoe ik er mee mot belle.'

© Ingrid Punt maart 2014

'

Poppesnor

Poppesnor

'Hé Bep, waar heb jij de hele week uitgehangen?' 

'Och schat, heb je me gemist? Ik was lekker met de sjoelclub een paar dagen naar België."

'Goh Bep, wat gezellig, heb je een beetje mooi weer gehad?'

'Nou an het weer heb 't niet gelege en an 't gezelschap ook niet.
Lekker weer, mooi hotel, alleen de terugreis viel een beetje in 't water.
We hadde toch een stuk sjacherijn as chauffeur. Zo een afgekeurde politieagent.
Ik zag 't al meteen an die kop van 'm, kon geen lachie af.
Zodra we de bus instapte begon ie al.

We mochte niet zinge, want dan kon hij ze eige niet op de weg concentrere.
We mochte niet snoepe, want dan zat hij met de rotzooi.
En as klap op de vuurpijl had ie het toilet afgeslote met een touwtje, want hij had geen tijd gehad om 't water an te vulle. Ik vraag nog an die hangsnor, hoe motte we dan plasse as we motte?
Nou dan moste we maar een vinger opsteke, dan zou ie wel stoppe.

Afijn, we ware koud onderweg, toen kreeg tante Truus al hoge nood.
Ze zit an de plaspille vanwege d'r dikke voete, dus ik loop naar vore.
Hallo meneer de chauffeur, kan u effe stoppe? want me vriendin heb hoge nood.
Nou voorlopig ware we nog niet bij een parkeerplaats, dus ze most 't maar effe ophouwe van die gladjakker. Ik zeg nog, nou snorremans, dat wordt straks dweile hoor.
Maar die tweederangs piloot negeerde me gewoon. 

Ik denk ... jij bent mijn, want me blaas begon ook al op te spele.
Ome Sjaak - een ouwe baas van zesentachtig- zat ook al te wiebele op ze stoel, dus ik vond 't wel welletjes.
Ik heb dat touwtje losgeknoopt -ben ik goed in- en ja hoor, als d'r één zeikerd over de dam is volge d'r meer natuurlijk. Het is net as met gape, wanneer d'r één mee begint motte ze allemaal.
Nou, hij heb 't gewete. We hebbe d'r met ze alle flink gebruik van gemaakt, een complete Tsunamie was 't. Die kop van die snor werd steeds rooier.

Tja, eige schuld, dikke bult. Toen de bus stopte heb ik die poppesnor een euro in zijn hande gedouwd.
Ik zeg, hier jonge, omdat we van je toilet gebruik mochte make. Koop er maar wat moois voor, maar niet alles in een keer op make hé?  Woest was ie ...... '

Bep kijkt me triomfantelijk aan, 'ja, dat was geniete, ik kijk nou al weer uit naar me volgende uitje.'



© Ingrid Punt maart 2013