zondag 2 maart 2014

Klaagmuur

Klaagmuur


'Ik voel me soms net de klaagmuur. Kind wat kunne sommige mense zeike.
En 't ljjkt wel of het steeds erger wordt.
Elke zaterdag heb ik zo'n klier op me lip die heeft 't zeure en zeike echt uitgevonde. Een azijnpisser eersteklas. Over d'r kindere, de huur, 't weer, d'r man, d'r zieke lijf. Noem maar op.
Alles geeft wel een rede om gal te spuie.
Hoe was het ook alweer... pochers geen brood en klagers geen nood? ...
Maar van de week had ik d'r mooi tuk.'

'Ze komt an lope met d'r pols in het verband. Zo Babs -want zo heet ze- zo Babs, ben je weer naar vioolles geweest? ... Tja, ik denk ik begin maar met een geintje, dan neem ik haar misschien de wind uit de zeile. Maar daar krijg ik me toch een gejeremejee over me heen.
Nou moet jij 's effe kijke mop.'

Ze schuift haar gepermanente lok opzij en laat me haar voorhoofd zien. Nou maakt Bep daar wel vaker een gewoonte van, maar ik vraag schaapachtig, 'Wat moet ik zien Bep?'
'Staat daar therapeut of psych?'
'Nou nee.'
'Precies, maar denk je dat Babs zich daar wat van aantrekt?
Nee hoor, ze had zo slecht geslapen, want d'r arm deed zo zeer. Ze was over de kat gestruikeld. Dat beest heb 't vast expres gedaan, want die kon die zure kop natuurlijk ook niet meer aanzien.
O, ze had zo een pijn.

Dus ik zeg ... nou Babs, ik hoop voor jou dat het zakt. Had je die verbaasde kop motte zien.
Dat 't zakt? vraagt ze met die lijzige stem van d'r ... ja, zeg ik, dan kan je het uitsch...
'Hallo meneer, u gaat verkeerd hoor dat is de dames!'

© Ingrid Punt maart 2014