Latte
‘Hé Mop, ik ben d’r weer hoor.’
Bep ziet er blakend uit met haar gebruinde hoofd.
‘Heb je me errug gemist?’
‘Wat denk je zelf Bep, ik heb het al die tijd op moeten houden, dus ik heb eigenlijk best wel hoge nood.’ ‘Nou wijffie, je zal het nog effies op motte houwe want ze zijn allemaal bezet.
‘Waar ben je al die maanden geweest Bep?’
'Ik ben weze overwintere op Nova zembla’
‘Echt? Vraag ik ongelovig terwijl ik mezelf direct een klap kan geven voor mijn onnozelheid.’
’Nee natuurlijk niet, zie ik zo bleek? Nee hoor, lekker in Benidorm. En zal ik je nou ‘s een mop vertelle? Ik heb nog een leuk ventje aan de haak geslage ook. Hij heet Henk,’t is een lieverd en hij komt uit Den Haag.'
Ze kijkt even bedenkelijk. 'Tja, daar ken hij ook niks an doen natuurlijk.'
Ze kijkt even bedenkelijk. 'Tja, daar ken hij ook niks an doen natuurlijk.'
‘Goh Bep, wat leuk voor je, maar ik dacht eigenlijk dat je daar niet meer op zat te wachten?’
'Nou kind, dat is ook zo, maar ’t komt zoals ’t komt. Ik was met Marie – een vriendin van me. Hier kanne we het goed zame vinde, maar als je een paar maande tege mekaars kop an zit te kijke, ga je je eige ergere an kleine dinge hé. En Marie is een hypo… uh, hoe noeme ze dat nou ook alweer…. een hypo…. Nou afijn, ze had overal last van. Ze had ook een koffer vol met medicijne bij d’r. Een pilletje voor dit en een zalluvie voor dat. Ze kreeg jeuk van de zon, jeuk van de ligstoele, jeuk van 't zwembad en van de zee. Ze had een vlekkie hier, en dan weer een vlekkie daar. Nou ik kreeg er de vlekke van in me nek- de rotzenuwe kreeg ik van d’r - Nou daar had ze natuurlijk ook wel wat voor.
In ene had ze ook last van een glute allergie. Nou daar had ik voor die tijd nog nooit wat van gemerkt, want ze vrat alles wat los en vast zat, ook al stond ’t stijf van de glute. Helemaal krankjorum werd ik van d'r. Maar hoe pak je zoiets an hé? Ik denk, ik mot wat doen voor ik haar straks de herses in sla. Dus op een gegeve moment heb ik gewoon gezegd dat ze d’r niet lekker uit zag en dat ze misschien beter effies op bed kon gaan ligge. Nou dat was niet tege dovemansore gezegd. Ze was meteen weer ziek, zwak en misselijk. Misschien een beetje lullig van me, maar nood breekt wette.
In ene had ze ook last van een glute allergie. Nou daar had ik voor die tijd nog nooit wat van gemerkt, want ze vrat alles wat los en vast zat, ook al stond ’t stijf van de glute. Helemaal krankjorum werd ik van d'r. Maar hoe pak je zoiets an hé? Ik denk, ik mot wat doen voor ik haar straks de herses in sla. Dus op een gegeve moment heb ik gewoon gezegd dat ze d’r niet lekker uit zag en dat ze misschien beter effies op bed kon gaan ligge. Nou dat was niet tege dovemansore gezegd. Ze was meteen weer ziek, zwak en misselijk. Misschien een beetje lullig van me, maar nood breekt wette.
Dus ik ben lekker alleen naar de Hollandse koffietent op de hoek gegaan, effe lekker uit de wind zitte.
En ja hoor, daar zat ie… Henk, in de sneuvelhoek.’
’De sneuvelhoek?’
‘Nou ja, achterin de tent, waar de manne na het biljarte nog effe een lekker afzakkertje neme.’
’Oh, knik ik begrijpend.’
‘Hij bood me een drankie an en het was eigenlijk meteen raak. Liefde op ’t eerste gezicht, van beide kante. ’t Is me toyboy.’
Ineens komt er een vreemd gierend geluid uit de mond van Bep. Eerst schrik ik me wezenloos, maar dan herinner ik me weer dat Bep een nogal eigenaardige lach over zich heeft.
‘Hij is een paar jaar jonger dan ik hé, hij is zeventig. Ja ik denk, wat zij van Paay kan, kan ik ook. Je vindt me toch niet gek hé?’ Haar ogen krijgen ineens een onzekere uitdrukking, iets wat ik bij Bep nooit eerder heb kunnen ontdekken.
‘Nee hoor Bep, je moet lekker doen waar je zelf zin in hebt, je leeft tenslotte maar één keer.’
’Zo is ‘t schat. Ik had nooit gedacht dat het er nog ’s van zou komme dus zo zie je maar. Maar we gaan niet same wone hoor, we gaan lekker latte. Hij ze eige plekkie - ik hoef niet zo nodig in Den Haag te zitte, mot er niet an denke, en ik hou ook me eige plekkie.
Kijk meid, met me man zaliger ben ik 49 jaar getrouwd geweest. En als je me nou zou vrage hoe we dat zo lang vol hebbe kunne houwe, dan zeg ik alleen maar, we konde mekaar goed vele. Want zeg nou zelluf, hoelang ken een mens constant een ander om zich heen vele? Dat heb ik met niemand anders, dan gaan ze me op de zenuwe werke, neem nou Marie. Kijk, me man had ze eige ding en ik had me eige ding en zame hadden we ook nog een paar dinge.’ Bep geeft me een veelbelovende knipoog en ik krijg ineens visioenen van Bep in de echtelijke sponde.
‘Oh Mop, d’r is er ééntje vrij, ik zou maar holle, als ‘t tenminste gaat lukke met die volle blaas.’
Gelukkig, denk ik, net op tijd en dan heb ik het niet over mijn blaas. Haar gierende lach begeleid me naar het toilet waar ze een doekje over de bril haalt.
‘Ga je gang meid.’
‘Hoe is het eigenlijk met je vriendin Marie afgelopen Bep?’ vraag ik voor ik de toiletdeur achter me sluit. ‘Oh, die hebben we in late slape.'
Er volgt weer een lange gierende uithaal …
‘nee hoor schat, geintje!’
© Ingrid Punt maart 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten