Wilhelmus
'Jij had zeker verwacht mijn zuster hier vandaag te zien?'
Tot mijn grote verbazing zit Bep gewoon op haar stek alsof ze daar nooit weg is geweest.
'Ik dacht dat jij er een paar dagen tussen uit zou gaan?' vraag ik haar verbaast waarop ze me met een scheefgetrokken mond aan kijkt.
'Tja.. dat dacht ik dus ook maar dat ging mooi niet door. Zoals afgesproken ging ik mijn vriendin ophalen -ik had je verteld dat ze een beetje warrig is de laatste tijd- maar toen ik bij haar aanbelde stond ze erop dat ik effe binne zou komme. Ik zeg nog tege d’r, kom op nou Miep we hebben een trein te hale –we zoude een dagje naar Hoogh Catharijne, en ik was al laat- maar nee, ze stond erop. D’r was een goeie vriendin bij haar op bezoek en die wilde ik vast wel graag zien.
Ze deed zo enthousiast, en nieuwsgierig als ik ben dacht ik, vooruit dan maar. Ik veeg me voete en loop naar binne. Maar niemand te zien, ik denk; wat kinderachtig gaat ze d’r eige nog verstoppe ook. Zegt Miep die achter me staat;
'kijk dan, zwaai nou effies naar d’r.'
'Wijst ze naar de televisie waar Oprah zit te ouwenelen. En wat denk je? ze begint als een gek naar de televisie te zwaaie. Nou meid, me mond viel ope, en toen Oprah voor sinterklaas begon te spele en iedereen in het publiek een auto cadeau kreeg, begon ze me toch te juiche.
'Zo, die zijn binne, zegt ze, één voor jou en één voor mij.'
Tot mijn grote verbazing zit Bep gewoon op haar stek alsof ze daar nooit weg is geweest.
'Ik dacht dat jij er een paar dagen tussen uit zou gaan?' vraag ik haar verbaast waarop ze me met een scheefgetrokken mond aan kijkt.
'Tja.. dat dacht ik dus ook maar dat ging mooi niet door. Zoals afgesproken ging ik mijn vriendin ophalen -ik had je verteld dat ze een beetje warrig is de laatste tijd- maar toen ik bij haar aanbelde stond ze erop dat ik effe binne zou komme. Ik zeg nog tege d’r, kom op nou Miep we hebben een trein te hale –we zoude een dagje naar Hoogh Catharijne, en ik was al laat- maar nee, ze stond erop. D’r was een goeie vriendin bij haar op bezoek en die wilde ik vast wel graag zien.
Ze deed zo enthousiast, en nieuwsgierig als ik ben dacht ik, vooruit dan maar. Ik veeg me voete en loop naar binne. Maar niemand te zien, ik denk; wat kinderachtig gaat ze d’r eige nog verstoppe ook. Zegt Miep die achter me staat;
'kijk dan, zwaai nou effies naar d’r.'
'Wijst ze naar de televisie waar Oprah zit te ouwenelen. En wat denk je? ze begint als een gek naar de televisie te zwaaie. Nou meid, me mond viel ope, en toen Oprah voor sinterklaas begon te spele en iedereen in het publiek een auto cadeau kreeg, begon ze me toch te juiche.
'Zo, die zijn binne, zegt ze, één voor jou en één voor mij.'
'Kompleet de weg kwijt, en ik wist ook zo gauw niet wat ik daar nou mee aan moest. Dus ik zwaaide maar een beetje mee, naar die trein konde we toch al fluite. Toen Oprah eindelijk uitgewauweld was, wilde ze nog niet weg want dat vond ze zo zielig voor die man. Ik zeg… welke man? Nou die man die het nieuws voor kwam leze. En maar vriendelijk naar de televisie lache, ik kreeg het er een beetje benauwd van. Toen ze aan die nieuwslezer vroeg of ie misschien ook een bakkie koffie wilde, kon ik het niet langer aanzien. Dus ik zet die tv uit. Miep zwaar de pest in natuurlijk, kijkt ze nog achter de tv waar die was gebleve. Ik zeg kom op nou maar… die televisie gaat niet weg maar onze trein wel. Begint ze me te vertellen dat ze het die ochtend zo druk had gehad want al die renners van de Tour de France ware bij d’r op de koffie geweest. Ik denk, allejezus, tijd om aan de noodrem te trekke, dus ik heb d’r dochter gebeld.'
We worden in ons gesprek gestoord door een rolstoel die naar binnen wordt gerold.
'Komt U maar hoor dames, er is een toilet vrij. Hoe bent U eigenlijk bovengekomen?'… vraagt Bep vol ongeloof meer aan de rolstoel dan aan de dames. De magere oude dame in de rolstoel knikt ondanks haar vermoeide blik vriendelijk, legt wat muntjes op het daarvoor bestemde schoteltje, en vertelt dat er gelukkig een paar potige medewerkers behulpzaam zijn geweest. De dame achter haar –aan de gelijkenis te zien waarschijnlijk haar zuster- rolt haar moeizaam het toilet in als Bep de deur voor ze geopend houd.
'Wat een gedoe hé, en straks moet ze ook weer naar benede worde gedrage,' zegt Bep nadat ze de deur achter hen heeft gesloten.
'Tijd voor een lift! Als ik mocht kieze dan zou ik tóch nog liever in een rolstoel zitte dan dat ik me verstand kwijt raak. Ook vreselijk natuurlijk maar dan kan je tenminste nog logisch denke hé? Nee, je gezonde verstand is toch het grootste goed.'
'Komt U maar hoor dames, er is een toilet vrij. Hoe bent U eigenlijk bovengekomen?'… vraagt Bep vol ongeloof meer aan de rolstoel dan aan de dames. De magere oude dame in de rolstoel knikt ondanks haar vermoeide blik vriendelijk, legt wat muntjes op het daarvoor bestemde schoteltje, en vertelt dat er gelukkig een paar potige medewerkers behulpzaam zijn geweest. De dame achter haar –aan de gelijkenis te zien waarschijnlijk haar zuster- rolt haar moeizaam het toilet in als Bep de deur voor ze geopend houd.
'Wat een gedoe hé, en straks moet ze ook weer naar benede worde gedrage,' zegt Bep nadat ze de deur achter hen heeft gesloten.
'Tijd voor een lift! Als ik mocht kieze dan zou ik tóch nog liever in een rolstoel zitte dan dat ik me verstand kwijt raak. Ook vreselijk natuurlijk maar dan kan je tenminste nog logisch denke hé? Nee, je gezonde verstand is toch het grootste goed.'
'Ze zit nu in een verpleegtehuis. Ik ben gistere nog effe bij d’r langs geweest. Ze zat het Wilhelmus te zinge, en als ze nou nog een beetje kon zinge. Nou en dan is het slecht met haar gesteld hoor, want ze heeft een pesthekel aan het koningshuis. Ze hadde d’r kroon gejat zei ze, of ik d’r effe een melding van wilde make bij Mark Rutte, toen wees ze een verpleger aan. Gelukkig heb ze een tv op d’r kamer die heb ik maar snel aangezet, kon ik effe op me gemak naar de keuke om een bakkie koffie voor ons in te schenke. Toen ik terugkwam zegt ze; 'kijk Bep, wat zit die mevrouw d’r haar toch altijd mooi hé?' wijst ze naar die tronie van Geert Wilders ... nou ja!
Ze kijkt me een beetje angstig aan.
'Dat zoiets zo snel kan gaan hé? Ik wist wel dat ze geestelijk achteruit ging maar zó snel. Kind, wat zielig hé, ja ook voor mij natuurlijk want ik zat mooi met die treinkaartjes waar ik geen moer meer aan had. Maar late we het maar zonnig bekijke. Miep heeft nu Oprah als vriendin, dat kan ook niet iedereen zegge.'
Om er met een scheef lachje aan toe te voegen.
Ze kijkt me een beetje angstig aan.
'Dat zoiets zo snel kan gaan hé? Ik wist wel dat ze geestelijk achteruit ging maar zó snel. Kind, wat zielig hé, ja ook voor mij natuurlijk want ik zat mooi met die treinkaartjes waar ik geen moer meer aan had. Maar late we het maar zonnig bekijke. Miep heeft nu Oprah als vriendin, dat kan ook niet iedereen zegge.'
Om er met een scheef lachje aan toe te voegen.
'Maar nu kan ik natuurlijk mooi die auto op me buik schrijve.'
Copyright © Ingrid Punt mei 2011
Smullen, met een grote S!
BeantwoordenVerwijderen