Verjaardag

Verjaardag

"Heb ik je al verteld over Rinus?" In de veronderstelling dat Bep me weer een amoureus verhaal uit een ver verleden gaat vertellen, kijk ik haar argwanend aan.
"Nee Bep, maar  vertel" weet ik enthousiast uit te brengen.

'Nou Rinus is een neef van me en een beetje kierewiet. Maar met ze verjaardag ben ik toch maar effie’s  bij hem langs gegaan, gewoon omdat er verder haast geen mens naar hem omkijkt. Afijn, ik een sigaartje voor ‘m gekocht –want dat vind ie lekker- maar voor ze deur stond ie me al op te wachte in ze nette pak, plastic tassie in ze hande.
Ik zeg nog, "wat nou Rinus mag ik niet binne komme voor een bakkie?"
"Jawel, zegt ie, maar we gaan lekker naar ’t tuincentrum."

Nou was het gelukkig lekker weer -en ik kon zelf ook nog wel wat plantjes op me balkon kwijt- dus dat leek me wel een goed idee. Maar ’t was best nog een pittig eindje lopen vanaf zijn huis en ik had me mooie rooie pumps aan... m’n zit schoenen... weet je nog? Maar goed ’t was ze verjaardag dus ik wilde niet lullig doen, maar bij het tuincentrum stonde de blare op me hiele.

"Wat voor plantjes wil je hebbe Rinus?" Vraag ik nog met me goeie gedrag."
"Plantjes? Ik mot helemaal geen plantjes!" zegt ie.
"Waarom loop ik dan dat hele pokke end hier naar toe?" vroeg ik nijdig.
"We gaan lekker koffie drinke Bep... die is hier gratis. Wat wil je meid, koffie, warme chocola, cappuccino of latte machiaa... Uhhh... Nou ja dat slappe Italiaanse spul. Zeg maar wat je lekker vindt d’r is genoeg keus en het kost me niks."

Nou had ik pijn in me voete, dus ik plof daar aan die tafel bij de koffieautomaat, ik was blij dat ik me pumps effe uit kon doen. Hij haalt koffie... niet te zuipe... maar goed, ik wilde niet lullig doen.
"Wil je d’r een lekkere gevulde koek bij?" vraagt ie, en hij haalt een pak gevulde koeke van de Euroshopper uit ze tassie.
"Hier meid, lekker neem d’r maar meteen twee, ik ben tenslotte jarig."
Nou weet ik dat ik van gevulde koeke ’t zuur krijg en zeker die van de Euroshopper... maar ik wilde niet lullig doen... het was tenslotte ze verjaardag. Maar ’s avonds heb ik het gewete. D’r is geloof ik wel een hele doos Rennie’s doorheen gegaan. Maar goed... ik geef ‘m dat sigaartje... als een kind zo blij. 

Hé... ome Rinus was ’t om de haverklap als d’r iemand langsliep.
"Gezellig hé," zegt ie... "ik kom hier vaak hoor, ’t is net of ik een hele hoop aanloop heb en of ze allemaal bloemen voor me hebben meegenome." Toen nam ie nog een slobber van ze koffie en ging ie genietend in de rondte zitte kijken. Nou in die tussentijd konde mijn hiele een beetje op adem komme. Na een bakkie of vier en twee gevulde koeken verder vond Rinus het welletjes.
"Kom meissie we gaan maar weer ’s op huis aan."

Ik heb mezelf in me pumps gepropt en heb ‘m netjes thuis afgeleverd... zonder plantjes...

’s Avonds belde die me nog op.
"Gezellig daggie gehad hé Bep? Volgend jaar doen we het weer."
"Weer naar het tuincentrum Rinus?" Vraag ik nog in m’n onbenul.
"Nee," zegt ie "dan gaan we naar de Nieuwe Ooster."
"Doe me een lol Rinus met je begraafplaats... je bent toch niet van plan om de pijp uit te gaan? Je kan nog wel een paar jaar mee hoor." 

"Nee natuurlijk niet... maar dan krijge we lekker een plak cake...  ik krijg ’t zuur van die gevulde koeke."

Copyright© Ingrid Punt september 2011