Of je worst lust

Of je worst lust...

'Hoe is het met je Bep, weer helemaal hersteld?'

Na haar glijpartij heb ik Bep nog maar sporadisch gesproken. 

'Prima meid, ik mag weer alles ete en ik mag ook weer piano spele van de dokter.'

'Speel jij pia ......' 

Bep's gegier doet me realiseren dat ze me weer aardig in de tang heeft.

'Nee lieverd, natuurlijk speel ik geen piano, maar volgens me huisarts mag het wél weer.'

Bep hikt nog even na en snuit haar neus - die meteen flink gaat glimmen- als er een vrouw met een wandelwagen de toiletruimte binnen komt. Het kleine meisje in de wandelwagen heeft een papieren zak van de Hema in haar kleine knuistjes. Moeder legt een muntje op het schoteltje en Bep wijst haar een vrij toilet. 

'Wij passe wel effe op de kleine meid hoor' zegt Bep als ze de deur achter de vrouw sluit. 

'Zo mop, wat heb je daar voor lekkers?' 

Het meisje lacht haar twee voortandjes bloot en schudt als antwoord de papieren zak flink heen en weer. 

Nog voor Bep er een stokje voor kan steken valt er een grote rookworst uit, op de stenen vloer.

Ik trek een vies gezicht als Bep de worst weer terug in het gekreukelde zakje frommelt. 

'Je kan hier van de vloer ete hoor schat,' zegt ze meer tegen mij dan tegen de kleine meid.

'Heb jij lekker worst van mamma gekrege?' vraagt Bep met een hoog stemmetje aan de peuter. 

Deze lacht nogmaals verlegen en trekt onbeholpen de rookworst weer uit het inmiddels gescheurde zakje. 

'Hm, zo lekker,' zegt Bep terwijl ze ter bevestiging met haar hand langs haar wang zwaait. 

'Neem maar een lekker hapje.'

'Ik weet het niet hoor Bep,' val ik haar in de rede, 'maar volgens mij is het niet de bedoeling dat die kleine die hele worst weg werkt. Kijk naar het formaat, volgens mij is hij voor vanavond bij de stamppot.'  

'Waarom laat ze die kleine er dan mee spelen? dan moet ze maar hebben ook.'

Ik weet er niets meer tegen in te brengen en Bep gaat onverschrokken verder.

'Lekker hé moppie, hap, hap, hap ... daar word je groot en sterk van.'

De kleine meid zet haar vlijmscherpe nieuwe voortandjes aan de zijkant van de worst, het vet druipt langs het peuterkinnetje. De vette traktatie valt niet echt in de smaak bij de kleine want ze gruwelt, en spuugt de fijngemalen stukjes worst op de glimmende tegelvloer van Bep. 

Deze kijkt quasi  geschrokken ... 'Och, wat doe je nou schat, je moet wel je mondje leeg eten hoor.
Neem nog maar een lekker happie worrrst.'

'Whost', zegt de kleine en kijkt met een triomfantelijke blik naar Bep. 

'Wat zeg je  ... whost? Nee worst, zeg tante Bep maar na... worrrst,'

'Whostt' zegt de kleine verlegen.

'Nee, worrrrsttt' articuleert Bep nogmaals.

De kleine schatert en zet nogmaals baldadig haar tandjes in de moddervette rookworst.  

Onder de aanmoedigende woorden van Bep knaagt ze driftig door, tot uiteindelijk de worst in twee gehavende stukken breekt. Net op dat moment komt moeder het toilet uit en kijkt geschrokken naar haar dochtertje die nu met een verbaasde blik de stukken worst zit te ontleden. Bep probeert een gierende schaterlach te onderdrukken. 

'O, Mereltje, maar dat was niet de bedoeling,' zegt de vrouw ontdaan. 

'Mereltje had honger denk ik,' oppert Bep droog.

'Worrrstttt,' zegt de kleine met een trotse blik naar haar moeder.'

'Wat zeg je daar?' vraagt moeder verbaast.

'Of je worst lust' zegt Bep, terwijl ze in haar eigen lach dreigt te stikken.

Met haar doekje in de aanslag duikt ze proestend het toilet in. Waar ze zich nog zeker een minuut of tien gierend schuil heeft gehouden. 

© Ingrid Punt februari 2014