Boosama

Boosama

'Sorry meid, maar ik moest de prijs verhoge,' ze wijst naar het bordje waar -Toilet 30 eurocent- op staat. 'Ja de verbouwing moet uit de lengte of de breedte hé. Wat vind je trouwens  van me nieuwe outfitje, ik had je toch verteld dat ik nieuwe kleding zou krijge?'
Ik kijk naar haar zwarte rok en knaloranje polo, 'Mooi,' zeg ik aarzelend.
'Echt?' Ze kijkt me wantrouwend aan.
'Ja, het geeft je iets uhhh, jeugdigs,' zeg ik, na nét iets te lang te hebben nagedacht. Ze begint te gieren. Het geluid heeft wel wat weg van een afgeschoten vuurpijl waarna het gieren overgaat in een zacht gegrinnik met gierende uithalen .
'Ach, ik val in elk geval wel op,' zegt ze als ze haar ogen droog gewreven heeft.  'Ik heb ze van de zaak in vier kleure gekrege,  turkoois, die is goed te doen, knalroze, net een wandelende zuurstok van zevenentachtig kilo, en een gele, hoe verzin je ‘t. Ik ben net een flink uit de kluiten gewasse kanarie.'
En weer word er een vuurpijl - nu vlak naast m’n oor- afgeschoten. Haar nieuwe outfitje heeft haar duidelijk goed gedaan.

Terwijl ze nog staat na te grinniken gaat de deur van één van de  toiletten open en er stapt een corpulente dame naar buiten. Nadat ze haar handen heeft gewassen en opgelucht door wil lopen wordt ze teruggeroepen. 'Hallo dame …U had nog niet betaald hoor.' De dame kijkt geïrriteerd, legt na wat gerommel in haar tas wat muntjes op het schoteltje, en loopt mokkend weg.
'En ik dacht nog wel dat ik opviel in die kleur,  zeker een hekel an oranje,'en weer begint ze te grinniken.
'Zo, als je effe wacht dan ga ik de boel een beetje voor je opfrisse. Alle Jezus wat een lucht,' hoor ik haar roepen nadat ze het toilet heeft geïnspecteerd. 'Dat was een zware bevalling,' ze pakt haar spuitbus van tafel en begint driftig in het rond te sprayen.

'Ze hebbe 'm hé?' Ze kijkt me afwachtend aan... 'ze hebbe 'm recht voor z’n giecheltje geschote!'
'Wie?' Vraag ik verschrikt.
'Nou Boosama… ze hebbe 'm te pakke. Tenminste als je alles moet gelove wat je op tv te zien en te hore krijgt.'
'Oh, Osama,' ik knik bevestigend.
'Osama, Obama, Boosama, één pot nat. Geloof mij nou maar het is gewoon een reclamestunt van die Amerikaanse President. Zo houwe ze mekaar in het zadel. Die zitte hun eige rot te lachen same. En die foto’s ware gewoon nep, het was net of ik één van die beelde van Madam Tussauds zag. Nee, daar trap ik niet in. Ach, die Amerikane ook weer blij. Want dat kenne ze goed hé. Andere mense vertelle wat ze doen en late motte en ondertusse lope ze zelf allemaal met een pistool op zak. Hetzelfde met die leipe Khadaffi, eerst wapens aan dat stuk tuig levere, maar als zo’n vent dan te veel praatjes krijgt valle ze binne en worde ze met hun eige wapens om de ore geschote.

'En die Koraneze zijn heus niet allemaal zo slecht als ze zegge hoor.'
'Koraneze?' Ik kijk haar niet begrijpend aan.
'Ja, Koraneze, of Islamiete, hoe je ze noeme wil, maar dat is ook al een vies woord tegenwoordig. In de Koran staan best goeie dinge hoor net als in de bijbel, het is maar net wat de mense d’r zelf van wille make. Ik heb er ook een paar op de trap, nou hele lieve mense.  En hun kindere, allemaal eve beleefd, ik kan niet anders zegge. Ze nodige me ook altijd uit op de thee, en daar hebbe ze dan van die lekkere koekkies bij  met note en honing. Kom, hoe noeme ze die nou, iets met lava of zo. Je mot gewoon niet een heel volk over één kam gaan schere hé? Maar de mense kunne alleen maar zwart wit denke tegenwoordig. Nou ikke niet hoor, ik ben net een toverbal.'

Ze trekt de toiletdeur nogmaals wijd open en snuift even diep…. 'Nou meid, je kan d’r bij hoor... de lucht is geklaard!'


©Copyright  Ingrid Punt mei 2011